Home Sweet Home

Al te vaak vergeten, te lang uitgesteld en eigenlijk gewoon te lui geweest om weer zo’n ouderwets lang verhaal te schrijven... Maarja, wat wil je, in Nieuw-Zeeland is er nou eenmaal zooo veel meer te beleven dan in dit koude, natte, windkracht-120 landje! Ghihi nee ik lijk nu misschien niet blij te zijn dat ik terug ben in Nederland, maar eigenlijk vind ik het hier heerlijk, of zoals ze dat zeggen, home sweet home..!

Mijn standaard zin bij de 2e paragraaf was altijd, maar ik zal eerst maar even bij het begin beginnen, en dat blijft bij mijn laatste bericht precies hetzelfde, dus zoals ik al zei, ik zal beginnen op 14 januari 2008. Het begin van het eind in Nieuw-Zeeland. Mijn eerste werkdag van mijn laatste weekje bij Landmark Travel. Mja, eigenlijk was het een heel normale week. Tot vrijdag, echt echt echt de laatste dag op kantoor. Aan de ene kant, heeeerlijk want mijn 3 weken vakantie gingen in na deze dag, maar aan de andere kant het besef hier waarschijnlijk nooit meer terug te komen op deze manier. Als verwacht (niet omdat ik zo ongelofelijk onmisbaar ben daar, maar omdat t bij andere collega’s die weg gingen ook zo gegaan is) heb ik een “surprise” lunch gehad met al mijn collega’s. Iedereen had wat eten/drinken meegenomen, en zelfs had iemand die mij blijkbaar goed had leren kennen in 5 maanden, een echt Foodtown Mudcake meegenomen, EN aardbeien..! Nou, mijn lunch kon al niet meer stuk! ;) Toen iedereen zat en lekker aan t babbelen was ging Bonny staan en gaf natuurlijk een iets te emotionele afscheidsspeech.. Oeh, slik, met moeite kon ik dat droog houden. Daarna kwamen Nicole en Bonny aan met een hele mooie tas (was cadeau 1, een strandtas, omdat het in nederland winter is ;) )vol met cadeautjes! 2 kettinkjes, een armband, een dvd (over surfen, ze willen volgens mij dat ik heimwee krijg als ik in Nederland ben..) een pak servetten met afdruk van Nieuw-Zeeland (ghihi) en een mooie roos. Lief he..! :D Daar zat een hele grote goodbye kaart bij waar iedereen hele lieve dingen op had geschreven. Echt een super lief gebaar van iedereen en deze kaart heeft al een ere plekje! Na de lunch nog een beetje gewerkt en alles afgesloten. Daarna met Nicole en Eddie naar mijn (al half ingepakte) appartementje gereden waar hun mijn appartementje nog wat leger kwamen maken, van inklap bedden tot potjes zout, alles ging mee! Het afscheid komt steeds dichterbij.. Na het inladen zijn we naar the Viaduct gereden, waar een aantal collega’s al zaten, en waar we met z’n alle nog heel gezellig wat gedronken hebben. Wat later kwam Marina nog en zijn we samen aan het afscheid van Nieuw Zeeland begonnen.. Die avond met collega’s, Marina, Inken en vriendinnen lekker de stad in geweest en er een super avondje van gemaakt. Foto’s volgen..

Zaterdag.. 19 januari, die beruchte/beroemde datum, dat lag maar net aan mijn bui. Inken had vrijdag avond nog een helder idee door alle tequila en aardbeien cocktails heen, we gaan zaterdag een dagje naar Piha..! Primaaa! Dus, zaterdag ochtend, heeeel raar mijn koffer ingepakt, alles was leeg en opgeruimd. Sleutel ingeleverd en Marina kwam me ophalen met d’r autootje die ons die 5 maanden zo veel plezier had bezorgd..! Voor een laatste keer een kijkje in dat kleine hokje waar ik 5 maanden heb geleefd, en de deur achter me dicht getrokken. Daarna met Marientje, Inken en Amanda naar Piha, een laatste keer, en onze eerste poging om te gaan surfen! Hahahaha! Ja, dat was mijn eerste plan toen ik naar Nieuw Zeeland ging, leren surfen, en ik heb die kans niet voorbij laten gaan..! Zoals iedereen weet, ik hou er van om dingen op het laatste moment te doen, en zo nu weer! En zoals ik weet, het is dan wel op het laatste moment, maar het komt wel goed, en zo blijkt maar weer..! Heb het toch maar weer gedaan..! ;) Dus, heerlijk liggen bakken die dag, poging gedaan tot surfen, en afscheid genomen van Piha (voor de 2e keer.. :P ) Na deze heerlijke en gezellige dag zijn we naar Eddie en Nicole gegaan, die een weekendje in het huis van vrienden zaten, waar een zwembad en een BBQ aanwezig was, dus na zo’n zoute zee stond het zwembad klaar om nog even af te spoelen, en daarna stonden de hamburgers klaar om mijn laatste Nieuw Zeelandse maal te eten.

Na het eten ben ik gaan douchen. Mijn laatste spulletjes in mn koffer gedaan en gecheckt of mn passport in mn handbagage zat. Alles was klaar voor vertrek. Marina werd opgehaald door kennissen omdat zij een paar uur later zou vertrekken vanaf die kennissen. Heel raar, we moesten soort van afscheid nemen van elkaar. We zien elkaar waarschijnlijk nooit meer hier, en kennen elkaar niet vanuit Nederland. Dus het is allemaal een beetje onwerkelijk.. Maar ik kan nu alvast zeggen dat het in Nederland net zo’n flapdrol is als in Nieuw Zeeland :P Dus niks aan t handje.. ;)

Daarna was ik zelf aan de beurt. Ik ben door Nicole, Eddie, Inken, en de zus van Inken afgezet bij het vliegveld. Daar heb ik, uiteraard, nog een moccachino gedronken nadat ik de helft van mijn veel te zware koffer in mijn handbagage had gepropt. Ik moest nog even naar de wc (zenuweeeen) en toen ik terug kwam bij mijn moccachino hadden die liefies nog een cadeautje voor me.. Een schaapje voor aan mn telefoon en een schaapjes fotostandaard, ja het schijnt toch echt het land van de schapen te zijn.. :P Echt zo lief..!! Toen naar de douane.. Ik had echt niet verwacht dat het afscheid in Nieuw Zeeland zo zwaar zo zijn.. Ik kon het echt niet droog houden.. Je kent deze mensen eigenlijk pas net, en begint ze na 5 maanden pas echt te leren kennen, en dan het idee dat je ze misschien wel nooit meer of in ieder geval heeeeel lang niet meer zal zien..! Ik wilde ineens niet meer weg..!! Maargoed, na wat traantjes mezelf door de douane gesleept, waar ik net als 5 maanden geleden met rode oogjes mn passpoort tevoorschijn haalde. Na de douane ging t weer een beetje en belde mams, terwijl ik met mams aan de telefoon zat zag ik dat nicole, inken, eddie en de zus van inken nog voor een raam stonden te zwaaien.. een laatste glimpje van mijn tijd in nieuw zeeland.. hierna was het omdraaien, en richting nederland, te bizar voor woorden.

De vlucht van 26 uur is niet interessant, behalve dat het eeeeeeeeerg lang was, maar ik heb het, zoals jullie weten, overleeft :P Het moeilijkst was de vlucht london-rotterdam, ik kon namelijk niet wakker blijven.. :P Maar dat was over toen ik door het wolken dek ineens lichten zag van de kassen, de zo hollandse kassen die je alleen ziet als je boven nederland vliegt..! Dit is het, ik ben thuis! Hier beneden staan al de mensen die ik al die tijd heb gemist..! ik kon het echt niet meer droog houden (gelukkig was het licht uit omdat we aan het landen waren :P ).. Maar echt raar achteraf, alleen omdat ik kassen zag..! hahaha! Maargoed, we waren geland.. Ik weet hoe rotterdam airport eruit ziet, en dat je buiten kan kijken naar de vliegtuigen die vertrekken en landen.. dus ik hoopte al, sta alsjeblieft niet buiten, ik wil jullie pas zien als ik ook echt naar jullie toe kan..! Dus ik stap uit.. en ja hoor, daar staat een groep mensen inclusief spandoek op het balkon.. gewoon doorlopen, net doen of je ze niet ziet.. En ineens hoor ik, Daar is ze!! En gejoel en geschreeuw..! Toen wilde ik heel graag dat balkon opspringen, maar helaas moest ik eerst langs de Nederlandse chagrijnige paspoort controle.. Daarna mn koffer halen (die was er gelukkig vrij snel..) en toen ging t gebeuren.. Moet je je voorstellen.. Ik liep daar met 2 stuks handbagage van beide 10kilo en een koffer, had te lang in vliegtuigen gezeten, en een paar meter verderop staan al die lieve mensen..! ik kon alleen maar huilen en lachen.. Het is niet te beschrijven wat je voelt als je al die mensen weer ziet en kan vastpakken. Ik ga het ook niet eens proberen, het is gewoon zo’n immens goed gevoel..! Dat laat je voelen hoeveel mensen voor je kunnen betekenen. Het was in principe maar 5 maanden, maar dat is voor mij lang genoeg om even heel goed te merken dat ik niet zonder deze mensen zou kunnen.. Ze stonden daar met vlaggetjes, spandoeken.. :D Als eerste mocht ik weer heerlijk mijn aller liefste vriendje kroelen.. daarna kwam mijn mega grote kleine nichtje, met dr vlaggetje..! :D Schatje..! En toen mn lieve broers, schoon broer & zus, Aukje, Papa & mama, Jopie & Martin, Marleen.. Super was t..! Echt geweldig..! Ik kon t allemaal nog niet zo goed geloven..

Thuis heb ik eerst heerlijk genoten van de normale dingetjes, prakkie bloemkool, lekker bank hangen met maxikoos, ouderwets in mn punto crossen met Aukje.. super..! Helaas wordt alles al weer heel snel gewoon.. Te snel als het aan mij ligt.. Aan de andere kant vergat ik Nieuw Zeeland ook te snel, het besef dat ik er 5 maanden gewoond had was zo snel weg.. alsof t 2weekjes vakantie waren.. Maargoed, ik ben inmiddels weer bijna 2 maanden thuis en het voelt nu al anders. Ik heb alles een plekje kunnen geven en begin Nieuw Zeeland en mijn ervaring daar steeds meer te missen en te waarderen. Het is iets wat ik voor mijn leven nooit had willen missen. Het is iets onvergetelijks wat ik waarschijnlijk niet meer had gedaan als ik t nu niet had gedaan.. Ik ben ook ongelofelijk blij dat ik al de mensen had daar, die ik daar heb leren kennen. Zonder hun had ik het nooit zo kunnen doen als ik het nu heb gedaan. Daarmee bedoel ik natuurlijk vooral lieve Marientje.. Mijn steun en toeverlaat in Nieuw Zeeland! :D Door onze veeeeeeeeele onvergetelijke avonturen daar is zij een vriendin van mij die ik, ook al zie ik haar misschien lange tijd niet, nooit zal vergeten, of ze dat nou leuk vind of niet..! ;) ghihi

Ik kan er nog zo veel over vertellen, hoe onvergetelijk en geweldig het wel niet was, maar ik denk dat al mijn verhalen hier voor wel een beeld geven hoe ik het heb gehad. Uiteindelijk kan ik het toch niet echt uit te leggen wat je daar echt heb door- en meegemaakt, zowel leuke als minder leuke dingen, maar het blijven dingen die zonder dat deze ervaring niet zo gemaakt zouden hebben zoals het nu was, of is eigenlijk.. Nieuw-Zeeland blijft een stukje van mij, samen met al de mensen die ik daar heb leren kennen, maar Nederland blijft mijn thuis, door de geweldige mensen die ik hier om me heen heb.. Dus, home sweet home..!

Haere ra,
Kiwi.. :D